Moim zdaniem film nie sugeruje, że mężczyzna jest gotów milcząco zaakceptować zdradę. W filmie jest pokazany proces dojrzewania do wybaczenia, którego na początku wcale nie było u głównego bohatera. Był bunt i złość. Ale jednak główne bohater z czasem dojrzał do wybaczenia. I to mi się wydaje niezmiernie ważne w tym filmie - że powinniśmy sobie wybaczać w małżeństwie, że miłość powinna być silniejsza niż zło. To bardzo cenny przekaz w kontrze co się dziś mówi, że jak zdrada to od razu rozwód i szukamy nowych "partnerów". A taka postaw na dłuższą metę nikomu szczęścia nie daje.

chwała bohaterowi za umiejętność przebaczenia, tego nie kwestionuję. Natomiast film ma ewidentnie prokobiecy wydźwięk. Chciałbym, żeby reżyser zrobił część 2, w której kobieta przechodzi taką samą drogę z przemocowym partnerem, alkoholikiem, bawidakiem, hazardzistą. Obawiam się, że nawet katoliczki, też już zainfekowane przez feminizm, miałyby problem, żeby przyjąć taki film.

Rozumiem (wydaje mi się, że rozumiem), o co Ci chodzi, gdy piszesz "prokobiecy"... Czyli że w tym filmie to mężczyzna jest poddany próbie, a kobieta zalicza romans, po którym nie za bardzo widać jej przemianę (choć wydaje mi się, że jakiś procent żalu jest pokazany), a potem mąż wielkodusznie jej wybacza. I twierdzisz, że kobiecie w podanym przez Ciebie przykładzie trudniej byłoby wybaczyć mężowi.

Ja mam skojarzenie z innej beczki. Gdy przeczytałam "prokobiecy", to coś się we mnie zbuntowało, bo wg moich obserwacji w tym filmie każda ważniejsza rola kobieca jest (mniej lub bardziej) niewarta naśladowania.

Żona - wiadomo że nie będziemy się na niej wzorować. Matka - współczująca, nawet przyznająca się do błędu, ale jednak trochę zaszkodziła Robertowi. Koleżanka Roberta z pracy - przydałoby się wg mnie dopowiedzenie tego wątku. Chciałam, by pokazano że ona nie liczyła na nic więcej z jego strony. Bo rzeczywiście była super wspierającą ciocią dla Jurka i jego taty, ale czasem miałam wrażenie, że przesadza z zapewnieniami/z zaangażowaniem. Jeden dialog, który nakreśliłby odrobinę wyraźniej jej motywacje, pozwoliłby zaklasyfikować ją jako wzorcową lub niewzorcową bohaterkę....(np. ona mówi Robertowi: możesz na mnie liczyć - mój np. brat miał taką sytuację jak ty i to dlatego ci pomagam, ale nie oczekuję w zamian np. związku.... albo Robert dziękuje jej za pomoc, ale jasno mówi, by na nic więcej nie liczyła, a ona ma możliwość odejść lub dalej mu pomagać z dobrego serca) - są różne możliwości... Po prostu nie wiedziałam, co o niej myśleć w takim kształcie jak to przedstawiono w filmie, a też (jako widz) chciałabym mieć "role modelkę". ;)

Dlatego własnie myślę, że film nie jest prokobiecy (oczywiście nie jest też anty-kobiecy - to by było za mocne, ale prokobiecy też nie jest moim zdaniem). I ja rozumiem, dlaczego - chodziło o podkreślenie wyrazistej głównej roli męskiej. I to jest w porządku. Po prostu fajnie by było zobaczyć zdrową rolę żeńską w filmie promującym tradycyjne wartości (a nie tylko tam, gdzie to jest modne i często posunięte do absurdu - czyt. bardziej "lewicowe" kino).

Tak, czy siak - i tak się cieszę z głównej roli męskiej. Myślę, że mężczyznom bardzo przyda się taka inspiracja. Robert jest idealnym wzorem. On nie ma żadnych wad (co prawda jest opisywany w filmie jako niezdara, ale cieżko mi było w to uwierzyć, bo NIE JEST kreowany na niezdarę - to tylko osoby trzecie (kobiety!) mają o nim takie zdanie, natomiast on nie potwierdza tego ani swoim zachowaniem, ani wizerunkiem).

Powiedziałam, co myślę, ale w gruncie rzeczy przesłanie powinno być jedno: Warto zobaczyć film. Naprawdę warto <3. W końcu chodzi tu przede wszystkim o św. Józefa, a fabuła jest tylko dodatkiem (i bardzo fajnie, że ona jest, bo dokument byłby trochę nudniejszy - w sensie: mniej pobudzający emocje, a myślę, że dla szerokiej publiki emocje w kinie są istotne).

Według mnie coś w tym jest co napisałeś.
Kobieta doznała szoku po jej odrzuceniu. Chciała urodzić dziecko, synkowi już oznajmiła że będzie miał rodzeństwo a synka chciała zabrać do swojego lovelasa. Nie przebyła drogi którą przebył jej mąż. Jak to teraz mówi młodzież, "nie pykło jej". Wróciła na stare śmieci a całą cenę zapłacił mąż.

Był taki moment że dziennikarz do plakatu ze świętym Józefem powiedział "ty miałeś łatwiej". W kinie się zaśmiałem ale w domu po pewnej refleksji i zastanowieniu doszedłem do wniosku że to faktycznie inna sytuacja. Maria, Jóżefa nie zdradziła z innym mężczyzną. Józef był pewien że to nie jego dziecko dlatego że z Marią jeszcze nie współżył. Maria nie zwiała do innego dla lepszego życia. Józef zawierzył Bogu i zniósł trudności życia.

Dlatego bohater filmu pełni rolę jelenia, choć rodzinie z pewnością wyszło na dobre.

Mam dokładnie takie same odczucia. Bogaty facet okazała się rozczarowaniem to kobieta wraca do swojego niezbyt rozgarniętego męża, właśnie z barku laku- mąż, też z barku laku- przyjmuje swoją ex z cudzym dzieckiem. I chyba faktycznie inny był zamiar autorów - ale tak to wyszło